دریاچه ویکتوریا را باید یکی از زیباترین مناطق جهان به شمار آورد که شگفتی‌های بسیاری هم در دل آب و هم در محیط بیرون خویش دارد و هرساله‌ هزاران گردشگر را به خود جذب می‌کند.

این دریاچه در فلات بلندی قرار دارد که غرب آن را نشست بزرگی از زمین فراگرفته است و در محدوده سه کشور آفریقایی تانزانیا، اوگاندا و کنیا قرار دارد و جزیی از دریاچه‌های بزرگ آفریقا به ‌شمار می‌آید.

دریاچه ویکتوریا که با نام‌های "اوکِرِوه" و "نالوباله" نیز معروف است به نسبت پهنایی که دارد، کم‌عمق است و میانگین عمق آن 84 متر می‌رسد.

تنوع زیستی این دریاچه بسیار بالا است، همچنین دریاچه ویکتوریا بیش از 3 هزار جزیره دارد که بیشتر آنها مسکونی هستند.

این دریاچه، دریاچه نسبتاً جوانی به شمار می‌آید و حوضچه کنونی آن 400 هزار سال پیش شکل گرفته‌است. نمونه‌های خاک که از کف دریاچه برداشت شده نشان می‌دهد که این دریاچه از زمان شکل گیری تاکنون سه بار به طور کامل خشک شده ‌است.

آبشار ویکتوریا

آبشار ویکتوریا، بر روی رودخانه زامبزی واقع در جنوب قاره آفریقا و بر روی خط مرزی زامبیا و زیمبابوه قرار گرفته است.

این آبشار عظیم که عرض دو سوی آن 1700 متر و 128 متر ارتفاع (دو برابر ارتفاع آبشار نیاگارا) دارد، از سال 1989 به عنوان میراث طبیعی مشترک زامبیا و زیمباوه در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است

"دیوید لیوینگستن"، کاشف مشهور اسکاتلندی در سال 1855 میلادی، اولین کاشفی بود که آبشار ویکتوریا را پیدا کرد و آن را به افتخار ملکه ویکتوریا، آبشار ویکتوریا نامید. این آبشار در زبان بومیان منطقه "موسی اوآ تونیا" خوانده می‌شود که به معنی "مه خروشان" است.

کشف آبشار ویکتوریا

نخستین فرد اروپایی که از آبشار ویکتوریا دیدن کرد، دیوید لیوینگستون بود که در جریان سفر اکتشافی‌اش در طول رودخانه زامبزی، در 17 نوامبر 1855 به آن رسید. لیوینگستون که از نواحی بالا دست رود به آبشار رسیده بود، سپس با قایق به جزیره کوچکی در میان رودخانه رفت که اکنون به نام او خوانده می‌شود